26 Kasım 2013 Salı

Kardeş


Biz 3 kardeşiz....
3 tane etle tırnak...
En büyükleri benim diğerler 27 ve 19 yaşındalar...Kendiminkini söylemeyim :))
Büyük olanla ikiz gibi büyüdük biz öyle ki bir çok tatile arkadaşlarımızla gitmek yerine ikimiz gitdik hep. Anne babamızla konuşamadığımız her şeyi konuştuk birbirimizle. Kardeşten öteydi hep bizim yaşadıklarımız . Taaa o zamanlardan hep derdik çocuklarım olursa mutlaka kardeşi olsun diye...

Küçük olanı kazan dibimiz :) İlk annelik alıştırmalarımı onla yaptım hep ilk onu besledim , ilk onun altını değiştirdim o büyürken bende minik anne oldum onla büyüdüm. Hala farklı bir bağımız vardır....

Onların eline iğne batsa burada benim kolum kırılır.

Nasıl oldu ne oldu da böyle birbirimize böyle düşkün olduk hiç hatırlamıyorum bile...

Hala en büyük zevkimiz bir araya gelip sohbet etmektir.

Onlar oğlumun biricik dayıları...Benim en büyük destekçilerim...Ne de olsa oğlan dayıya çekermiş...

Ben kardeşlerime böyle derin duygular hissedeken oğlum bundan eksik kalsın istemiyorum. Ama....İşte bu amalar....Gelecek kardeşinede haksızlık yapma duygusu, oğlumla bu kadar ilgilenemeyecek olma duygusu, ikisinede haksızlık edeceğimi düşünmek tüm bunları üst üste koyunca dünyalar kadar neden işte  :((

Zaten böyle bir planımızda yok ama böyle düşünüyorum işte.....
Dayılarımızda  iyi ki varlar iyi ki...Annemle babamın yaptığı en güzel şeyler benim için :)))

8 yorum:

  1. Taşıdığımız kaygılar ne kadar benzer.Ben hep tek çocuk istemişimdir, ancak oğlumun gelişimi için kardeşin çok önemli olduğunu öğrendiğimden beri gel-gitler yaşayan bir anneyim.Sanki yazdıklarınızla benim hissettiklerimi kaleme almışsınız.Bir de yaş problemi de var, bizim de karar verip ona göre adım atmamız lazım.Yaş 35 , kardeş yapmazsak ilerde pişman olup "Keşke, yapsaydık" da demek istemiyorum.Çok zor, işin içinden şu sırlar çıkamıyoruz.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. en iyi bu duyguyu yaşayanlar anlıyor galiba...Bizim planlarımızda da yok ama oğlumada haksızlık gibi gelmiyor değil :(
      bazen keşke oğlum 2.çocuğum olsaydı die aklımdan geçmiyor değil.sanki ozaman kesin cesaret ederdim :)

      Sil
    2. Ben de bunu sık sık aklımdan geçiriyorum.Keşke oğlumun bir abisi ya da ablası olsaydı diye düşünüyorum.Yaz dönemiydi, Özel Eğitimden geliyorduk servisle, başka bir çocuk vardı.Çocuk ailesiyle birlikte gelmişti, bir abisi bir de ablası vardı.Nasıl seviyorlardı onu, nasıl sahip çıkıyorlardı ona.Aklımdan geçti tabi, oğlumun da kardeşi olsaydı keşke diye.Hüzünlendim o an, içim burkuldu.

      Sil
    3. abla veya abi gerçekten fark yaratıyor. endişelerinizde haklısınız. maddi ve manevi olarak hazır olmak zor. özel çocuklar zaten oldukça fazla zaman alırlar. ama sağlıklı bir çocuk yetiştirmek de öyle o kadr kolay değidldir. neticede bir küçük insan yaratıyorsunuz. ama sonuçta sğalıklı bir çocuğun günlük ihtiyaçlarını karşılamak sizi o kadar yormaz. hele ki özel çocuk anneleri olarak pek çok zorluğa alışkın olan sizler için. yine de zor karar. bizim ablamız var allahtan ki. çınarım ilk çoıcuk olsa ben de sizin gibi zorlanbilirdim karar vermekte. pınar akan güzel

      Sil
  2. endıseler anlasılır tabıkı ıns. sızın de bır kardesı dusenebılecek kadar uygun bır ortamınız olur zamanla. burda engellı cocuklara meslek bıle kazandırıyorlarmıs. mesela downlu cocuklara duzenlı yapabıldıklerı bır ıs var ıse onu ogretıp fabrıkada bır kac sene bunu yapmasını saglayıp hemen emeklı edıyorlarmıs. bır aıle dostumuz bu nedenle turkıyeye donmek ıstemıyor oglumun gelecegı burda daha ıyı oalcak dıyor. ıns sız de en azından ekonomıık durumu bıraz daha guclendırıp yardım edecek bırını bulabılırsneız kardes dusunebılırsınız

    YanıtlaSil
  3. yaa benim aklımdan geçip te yazamadığım paylaşamadığım her şeyi paylaşıyorsunuz inanın:))biz bu yaz düşündük kardeşi ama daha biz de kerem de hazır değil deyip 1 sene daha erteledik.çalıştığım için bakımı daha zor oluyor.allah yardımcımız olsun.nuray ve kerem

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. :)) ben eminim bir gün siz yazcaksınız biz okuycaz...KArdeş konusu derim mevzu :)

      Sil