Özel Anneler

Cimcime Özüm ün annesi Işıl....
İsimleri gibi ışıl ışıllar....
Onların hikayesi biraz daha farklı bizimkilerden onların normal giderken her şeyleri birden sarpa sarmış...Ama yıkılmadan öyle güzel toparlanmışlar ki hayran kalmamak elde değil....
Şimdi annemiz Işıl ın kaleminden okuyalım ....

Merhaba, 15.10.2005 yılında kızım Özüm Yönter 34 haftalık dünyaya geldi. herşey çok yolundaydı sıra dışı hiç birşey yoktu. 1.5 yaşına geldiğinde aksayan birseyler olduğunu düşünmeye başladık.Ve ilk nörolog tecrübemiz böyle başladı. Meger O zamana kadar Kendimizi hep" Erken doğdu, yasıtlarını yakalaması biraz zaman alacak" diye oyalamisiz. 3 yaşına kadar beş altı kelimeli cümleler kuruyor, bağımsız olmasa da elinden tuttuğumuzda yürüyor,  duvarlardan tutunarak evin içinde geziniyordu. Çok umutluyduk Özüm ' cuk yapardı.Ama ne yazikki geçen zaman bizim aleyhimize işledi. Boyunun uzamasıyla birlikte yerçekimine direnç  de sıkıntılar olmaya başladı. Bir de tremorlarımiz yani istemsiz titreyen el kol ve bacaklar işin içine girince yaptiklarimizi yapamaz duruma geldik. Ve böylece Serebral Palsy ile tanıştık. Önce reddettik bu durumu,  kabullenmek istemedik daha doğrusu konduramadik.  Sonra neden biz diye sorgulamaya başladık. Ne yazık ki bir  suçlu aramaya çalıştık. Neyseki bir kaç ay içerisinde kendimize geldik ve aile içinde bir görev dağılımı yaptık. Özel Eğitim,  sosyalleşme, öz bakım becerilerinin kazanımı ile başlayıp cevremizin dahi bilinclendirilmesi ile devam eden upuzun bir listemiz ve almamız gereken cok yolumuz vardi.Iste  tam da bu noktada Serçev ile "yollarimiz" kesisti.Evimize geldiler kızımızın okula gidebilmesi için  girişimde bulundular, bu yolda yalnız olmadığımızı yasadiklarimizin yalnizca bizim basimiza gelmedigini gördük. Birlikten kuvvet doğacagini biz güçlü olursak evlatlarımizında guclenecegini farkettik.  Artık kocaman bir aileyiz.Birbirimizi çok iyi anlıyoruz. Hayattan beklentilerimiz çok benzer.Ve hepimiz bu yolda çocuklarımız icin omuz omuza yürüyoruz. Farkındalık yaratmak istiyoruz.
Özüm 9 yaşında ben 41 yaşımdayım. Kuzucum 2.sinifa gidiyor o kadar heyecanlıyım ki çalışan bir anne olmama rağmen okulumuzdaki hiç bir özel günü  kaçırmiyorum.  Prenses  henüz konuşmuyor ama 1.sinifa gore kendini çok daha  iyi ifade ediyor.  yürüyemiyor da ama o da olacak.Özum'cuk  Bize Allah'ın bir hediyesi..O kadar çok şey öğrendik ki ondan..Ve artık biliyoruz "neden biz" sorusunun cevabını.  Çünkü Özüm bizi seçti ve bu seçimiyle bizi onurlandirdi...